วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
วันศุกร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551
นิทาน เที่ยง...ยังไม่บ่าย
มีชายคนหนึ่งพร้อมกับเพื่อน ไปนั่งรอรถไฟที่สถานี รถจะมาถึงเวลาบ่ายโมงชายคนนั้นก็บอกให้เพื่อนไปดูนาฬิกาที่ตั้งอยู่ในบริเวณสถานีว่า บ่ายโมงแล้วหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" ทั้งสองก็นั่งรอรถกันต่อไปนั่งรอกันอยู่พักใหญ่ ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกที ว่าบ่ายโมงหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดูอีก แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย"ก็นั่งรอรถกันอีก จนกระทั่งตะวันคล้อยไปแล้ว ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกสักทีเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" เหมือนเดิมชายคนนั้นก็เกิดความสงสัย จึงพูดกับเพื่อนว่า "ไหน นาฬิกาที่เอ็งวิ่งไปดูมันอยู่ตรงไหน"เพื่อนก็พาไปดูพร้อมกับชี้บอกว่า "นี่ไงล่ะ"ชายคนนั้นหัวเราะไม่ออกจึงพูดออกมาว่า"โธ่เอ๋ย! นั่นมันเครื่องชั่งน้ำหนักต่างหาก ไม่ใช่นาฬิกา เอ็งเข้าใจผิดไปแล้ว"
ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้
การใช้คนโง่เขลาเบาปัญญาไปทำสิ่งใด อาจทำให้เกิดความเสียหาย ฉะนั้นพึงระมัดระวังในการใช้คน
เพลงคณิตศาสตร์
บ้านของฉันมีแมว 5 ตัว
แมว 5 ตัวร้องเรียกเสียงดัง
เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว 1 2 3 4 5
แมว 5 ตัวร้องเรียกเสียงดัง
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)