วันพฤหัสบดีที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

วันนี้เรียนสนุกจังเลย อาจารย์สอนร้องเพลงด้วย และอาจรย์ก็สอนเกี่ยวความสำคัญของคณิตศาสตร์ที่มีต่อเด็กปฐมวัย ดิฉันก็เข้าใจในเนื้อหาที่อาจารย์สอนค่ะ

วันศุกร์ที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2551

นิทาน เที่ยง...ยังไม่บ่าย












มีชายคนหนึ่งพร้อมกับเพื่อน ไปนั่งรอรถไฟที่สถานี รถจะมาถึงเวลาบ่ายโมงชายคนนั้นก็บอกให้เพื่อนไปดูนาฬิกาที่ตั้งอยู่ในบริเวณสถานีว่า บ่ายโมงแล้วหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" ทั้งสองก็นั่งรอรถกันต่อไปนั่งรอกันอยู่พักใหญ่ ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกที ว่าบ่ายโมงหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดูอีก แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย"ก็นั่งรอรถกันอีก จนกระทั่งตะวันคล้อยไปแล้ว ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกสักทีเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" เหมือนเดิมชายคนนั้นก็เกิดความสงสัย จึงพูดกับเพื่อนว่า "ไหน นาฬิกาที่เอ็งวิ่งไปดูมันอยู่ตรงไหน"เพื่อนก็พาไปดูพร้อมกับชี้บอกว่า "นี่ไงล่ะ"ชายคนนั้นหัวเราะไม่ออกจึงพูดออกมาว่า"โธ่เอ๋ย! นั่นมันเครื่องชั่งน้ำหนักต่างหาก ไม่ใช่นาฬิกา เอ็งเข้าใจผิดไปแล้ว"
ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้
การใช้คนโง่เขลาเบาปัญญาไปทำสิ่งใด อาจทำให้เกิดความเสียหาย ฉะนั้นพึงระมัดระวังในการใช้คน

เพลงคณิตศาสตร์

บ้านของฉันมีแมว 5 ตัว
แมว 5 ตัวร้องเรียกเสียงดัง
เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว เหมี๊ยว 1 2 3 4 5
6 พฤศจิกายน 2551
วันนี้รู้สึกสนุกสนานมากไ้ด้คุยกับเพื่อนๆมากมาย และที่สำคัญได้เรียนกับอาจารย์จินตนาด้วย อาจารย์ใจดีจังเลย อาจารย์สอนก็เข้าใจดี....วันนี้ก็รู้สึกหิวนิดหน่อยแต่ก็สนุกมากกว่า....อิอิ