วันนี้อาจารย์ได้แนะนำแผนแต่ละแผนที่ส่งให้อาจารย์ว่าต้องแก้ไขตรงไหน อย่างไร และแนวทางการเขียนแผนการสอน และนัดวันบันทึกเทปการสอน วันที่ 26 กุมภาพันธ์ 2552

หน่วยกล้วย

เก่งคณิตศาสตร์สร้างได้ด้วย รักและเข้าใจ

ขอชวนทุกครอบครัวเปิดโลกการเรียนรู้คณิตศาสตร์แบบสนุกๆ ที่มุ่งให้หนูวัยคิดส์มีฐานความรู้คณิตศาสตร์ที่มั่นคงแข็งแรงพร้อมต่อยอดไปสู่การเรียนรู้เรื่องอื่นๆ เพราะคณิตฯ เป็นศาสตร์พื้นฐานของการเรียนรู้ที่สำคัญค่ะ

โดยการตอกเสาเข็มสร้างรากฐานที่แข็งแรงด้วยความรักและความเข้าใจ จะช่วยส่งผลระยะยาววให้หนูๆ สนุกเรียนรู้ หมั่นฝึกฝน และนำไส่ความเก่ง คณิตศาสตร์ นั่นคือ...

ความรัก: เกิดขึ้นได้ด้วยการที่คุณพ่อคุณแม่สร้างทัศนคติ ความรู้สึกดีๆ ตั้แต่ช่วยต้นของวัยเรียนรู้ ทั้งการเป็นต้นแบบที่ดีของพ่อแม่ การจัดสิ่งแวดล้อมภายในบ้านด้วยสื่อการเรียนรู้ที่สนุกและไม่จำเป็นต้องซื้อหาด้วยราคาแพง

ความเข้าใจ:การเชื่อมโยงสิ่งรอบตัวเข้าสู่สาระคณิตศาสตร์ให้เด็กเรียนรู้ด้วยการย่อยหรือดัดแปลงเป็นกิจกรรมที่ได้คิดได้ลงมือทำอย่างสนุกและเหมาะสมตามวัย จะนำไปสู่ความเข้าใจแบบฝังรากลึก

เพลงคณิตศาสตร์

มือ มือ มือของฉัน มือของฉันนั้นมีกี่มือ

มือ มือ มือของฉัน มือของฉันนั้นมีสองมือ

มือ มือ มือของฉัน มือของฉันนั้นมีกี่นิ้ว

1 1 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

มือ มือ มือของฉัน มือของฉันนั้นมีสิบนิ้ว

สรุปการสอน วันที่ 5 มกราคม 2552

อาจารแนะนำในเรื่องการจัดกิจกรรมให้กับเด็กโดย
1. การเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม
2.การวางแผลการสอน เช่น
สาระที่จะสอน
-เช่นลักษณะของฝรั่ง
-ส่วนประกอบของฝรั่ง
-ประโยชน์ของฝรั่ง
-สถานที่พบ เช่นพาเด็กไปทัศนศึกษานอกสถานที่
เทคนิกการนำเข้าสู่บทเรียน
-เช่น การเล่านิทาน การร้องเพลง

วันนี้เรียนสนุกจังเลย อาจารย์สอนร้องเพลงด้วย และอาจรย์ก็สอนเกี่ยวความสำคัญของคณิตศาสตร์ที่มีต่อเด็กปฐมวัย ดิฉันก็เข้าใจในเนื้อหาที่อาจารย์สอนค่ะ

นิทาน เที่ยง...ยังไม่บ่าย

มีชายคนหนึ่งพร้อมกับเพื่อน ไปนั่งรอรถไฟที่สถานี รถจะมาถึงเวลาบ่ายโมงชายคนนั้นก็บอกให้เพื่อนไปดูนาฬิกาที่ตั้งอยู่ในบริเวณสถานีว่า บ่ายโมงแล้วหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" ทั้งสองก็นั่งรอรถกันต่อไปนั่งรอกันอยู่พักใหญ่ ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกที ว่าบ่ายโมงหรือยังเพื่อนก็วิ่งไปดูอีก แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย"ก็นั่งรอรถกันอีก จนกระทั่งตะวันคล้อยไปแล้ว ก็บอกให้เพื่อนวิ่งไปดูนาฬิกาอีกสักทีเพื่อนก็วิ่งไปดู แล้วก็กลับมาบอกว่า "เที่ยง...ยังไม่บ่าย" เหมือนเดิมชายคนนั้นก็เกิดความสงสัย จึงพูดกับเพื่อนว่า "ไหน นาฬิกาที่เอ็งวิ่งไปดูมันอยู่ตรงไหน"เพื่อนก็พาไปดูพร้อมกับชี้บอกว่า "นี่ไงล่ะ"ชายคนนั้นหัวเราะไม่ออกจึงพูดออกมาว่า"โธ่เอ๋ย! นั่นมันเครื่องชั่งน้ำหนักต่างหาก ไม่ใช่นาฬิกา เอ็งเข้าใจผิดไปแล้ว"

ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้

การใช้คนโง่เขลาเบาปัญญาไปทำสิ่งใด อาจทำให้เกิดความเสียหาย ฉะนั้นพึงระมัดระวังในการใช้คน